Ons verhaal

herfst en winter au Presbytère

 

We maakten ons net op om de gîte in wintermodus te laten gaan, tot we een sympathiek telefoontje kregen van een charmant Vlaams koppel. Op hun doorreis van Spanje naar België stopten ze voor twee nachten in Castelnau d’Auzan. Merci Colette en Julien voor het bezoek en de fijne tijd ondanks de gietende regen. Het is de voorbije weken amper droog geweest in het Zuiden van Frankrijk, met alle gevolgen van dien. Gelukkig bleef het bij ons beperkt tot een fel stromend beekje langs de gîte (en niet er in zoals twee jaar geleden bij de renovatie). Het kletsnatte weer had voor David zowel positieve als negatieve kanten. Sinds de herfstvakantie kon hij amper één keer op een markt staan, de rest van de donderdagen en vrijdagen waren simpelweg uitgeregend. Langs de andere kant beseffen veel mensen net dan dat hun kachel aan vervanging toe is… enter le commercial de Côté Maison in Eauze (da’s David hé, voor alle duidelijkheid). De contacten met de klanten lopen steeds beter, de samenwerking tussen David en de installateurs eveneens. Laat het zo nog maar een hele tijd verder gaan…

Trouwens, voor wie zich afvraagt wat de ‘wintermodus’ van de gîte betekent… David zet zijn fiets op rollen in de woonruimte en kijkt daar regelmatig naar de tv al fietsend. Daarnaast is het vaak zijn werkplek om wat administratie te doen.

Nee, het is niet zijn ‘mancave’ maar het komt aardig in de buurt. 

En Evie?

Het herstel van Evie (dubbele beenbreuk na een ongeval) verloopt positief. Het harde werk bij de kine, vier keer per week liefst, werpt vruchten af. Al blijft het een proces van lange adem. Op 19 december zal de chirurg twee vijzen uit het been halen omdat die de mobiliteit hinderen. Ze stapt al een tijd zonder krukken maar jammer genoeg (nog) niet zonder pijn. Sowieso stelde de chirurg een herstel voorop van een jaar tot anderhalf jaar. We zijn bijna zes maanden na het ongeval, laat ons hopen dat Evie halfweg haar herstel is. Hoe graag ze het ook zou willen, werken zit er nog niet in. Het staat wel op haar verlanglijstje voor het nieuwe jaar… duimen maar hé! 

En de kindjes?

Lotte en Lieze zijn het nieuwe schooljaar met veel goede moed gestart. Lieze zit opnieuw bij maîtresse Nadège in de klas en doet het fantastisch. Ze zingt vrolijk liedjes mee zoals ‘Un crocodil’ (google het eens) en kan cijfers en letters herkennen en benoemen, zowel in het Frans als Nederlands. Elke zaterdag trekt ze naar de tennisinitiatie in TC Condom. Ze is nog klein, slaat af en toe de bal mis maar ze is veruit de schattigste van den hoop. Onlangs kreeg Lieze een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje en madam trok met veel goesting op. Leuk om te zien dat ze haar goed voelt. 

Dat goede gevoel gaat ook op voor Lotte. Zij is bezig aan haar derde schooljaar in Castelnau d’Auzan. Op maandag neemt juf Melissa haar apart om de woordenschat sneller in te halen. Los daarvan doet ook zij het fantastisch. Lotte heeft net iets meer hobby’s dan kleine zus. We moeten haar zelfs afremmen. Na de bijles trekt ze naar het zwembad van Nérac waar ze sinds vorige week is aangesloten bij de zwemclub (iets wat ze in Ninove en omstreken graag zullen lezen). Op woensdag rijdt ze samen met de papa bijna een uur naar Jû-Belloc waar de circusschool is gevestigd. Perfect op haar lijf geschreven en de lange rit van en naar de school is ideaal voor wat papa-dochtertijd. Ze sluit de week af met anderhalf uur tekenles in ons dorp. Het doet ons heel veel plezier om haar bezig te zien in al haar enthousiasme. Een groter geschenk kunnen we ons niet inbeelden. 

Eindejaar

We wensen iedereen nu al een fijn eindejaar! Net na kerst komen we met het gezin, dus ook met de woefies, naar Herzele. Misschien zien wel elkaar in die periode en zoniet: hou het veilig! 

Adishatz, Evie-David-Lotte-Lieze

​

​

Un été ‘grand cru’ malgré tout…

 

De zomervakantie 2019 @ Presbytère zit er sinds dit weekend officieel op. De laatste gasten verlieten de gîte, tijd voor een terugblik, een update én een kijk in de toekomst.

 

Eerst en vooral, de revalidatie van Evie gaat er elke dag op vooruit. Ze had zo veel dromen, verwachtingen en plannen voor de eerste volledige zomer in de gîte. Voor haar eindigden die stuk voor stuk in de verdoefde gracht ergens net buiten Créon d’Armagnac. Ter herinnering, een verstrooide jongedame uit Ierland knalde met haar huurwagen tegen die van Evie, met alle gevolgen van dien. Dubbele beenbreuk, breuken in bekken, ribben en wervelkolom, inwendige bloedingen, auto perte totale,… Het was in het begin moeilijk te aanvaarden maar al snel kwam het besef dat Evie, en met haar het hele gezin en de familie, van een nog grotere ramp is gespaard gebleven. Dag na dag, week in en week uit werkt ze aan haar herstel. Het begrip en de hulp van onze gasten in de gîte was aandoenlijk en hartverwarmend. Net als de vele berichtjes, telefoontjes, … vanuit België. Wat onze ouders (Dirk, Martine, Willy en Rita) hebben gedaan, kunnen we niet genoeg benadrukken.

Intussen staat Evie al een eind in haar herstel. Ze kan al enkele passen zetten zonder krukken, werkt hard bij de kine en rijdt al met de auto. Toch blijft de pijn aanwezig en is de weg nog heel lang. Werken zit er voor haar nog niet in, misschien na de jaarwisseling. Alleszins gunt Evie zichzelf terecht de tijd om tot volledig herstel te komen.  

 

Tijdens het hemelvaartweekend hielden we een generale repetitie met Jeroen, Elien en lieve Julie. Vanaf 29 juni schoot ons zomerseizoen op gang, met onze ex-geburen uit Sint-Antelinks. Wat volgde was een aaneenschakeling van fantastische weken, zeker voor ons en we gaan ervan uit ook voor de gasten in de gîte. Aan afwisseling geen gebrek, aan mooie herinneringen ook niet. We leerden veel mensen kennen, met anderen versterkten we de band. Lotte en Lieze houden ook alleen maar mooie herinneringen over aan al de kindjes, jongens en meisjes, die deze zomer met hun speelden, in het zwembad doken, op de trampoline toeren uithaalden, in het speelhuisje zich amuseerden, … Voor Lotte kwam er nog een extraatje bij want ze ging een weekje met Moeke Martine mee naar België. Een top drie van leukste weken? Nee, daar beginnen we niet aan. Want simpelweg onmogelijk. Ons vat met anekdotes is zo vol dat we er elke dag ééntje kunnen uithalen en binnen een jaar zal het vat nog niet leeg zijn (met lichte zin voor overdrijving). Een rode draad door de vakantie kunnen we wel trekken… Kyto en Toby. Waar we aanvankelijk vreesden dat een hond zoals Kyto misschien hinderlijk zou zijn voor de bezoekers, bleek al snel het tegendeel. Wij hadden een fantastische zomer, die honden minstens evenzeer. Want hoe anders kan je het omschrijven wanneer sommige bezoekers speciaal voor de viervoeters snoepjes meebrachten.

Bedankt aan iedereen die deze zomer langs kwam, ook de toevallige bezoekers. Het was een zomer om in te kaderen en we klinken op jullie gezondheid!

 

Nu de laatste gasten van de zomer zijn vertrokken, valt het leven in Castelnau d’Auzan weer in zijn normale plooi. De meisjes namen met de grote lach hun boekentas op voor een nieuw schooljaar in het dorp. Lotte zit al in CE2 (het derde leerjaar) en kreeg onlangs mooie complimentjes van haar juf Melissa. De uitdagingen waar ze dit jaar voor staat zijn niet min maar Lotte gaat er voor. Lieze ook, al is zij een geval apart. Sinds januari gaat ook zij naar het gemeenteschooltje in Castelnau d’Auzan, bij juf Nadège. Waar ze in het begin op de taal werkten, komen nu de regels in het spel. Ze doet het goed, alleen mist ze voorlopig nog vriendinnetje Chada. Voor de meiden zijn de naschoolse activiteiten ook gestart. Geen ponylessen meer voor Lotte. Ze deed het geweldig maar toch, de goesting was over. Jammer voor haar en de pony’s al wist Lotte wel al lang wat ze echt graag wou doen: circusschool. Jup, klauteren op een paal, stappen over de slappe koord, omgekeerd aan de trapeze hangen, vanaf nu zijn dat haar woensdagnamiddagoefeningen. Lieze slaat letterlijk een andere weg in. Zij volgt papa naar de tennisclub in Condom. Het gaat haar af, zelfs de skippingoefeningen. Nog iets wat ze geërfd heeft van haar papa. Het belangrijkste is en blijft dat de meisjes zich amuseren en sportief bezig houden want de schooldagen zijn best lang en heftig.

Net als de meisjes heeft ook David zijn kabas weer onder de arm genomen. De koudere maanden komen er aan en dus heeft hij veel werk bij Côté Maison.

 

Tijdens de herfstvakantie komen we een weekje naar België. Voor Evie en Lieze zal het dan ruim een half jaar geleden zijn dat ze nog eens de Herzeelse lucht opsnoven. Maar ook Lotte en David kijken er hard naar uit. Terug op de koffie bij familie en vrienden, een ribbetje eten na een weddenschap (merci Dietrich Buyle), voetbalwedstrijden bekijken, … het staat allemaal op de agenda. Wie weet komen we elkaar in die periode ook tegen.

 

De zomer 2019 is nog niet helemaal voorbij maar toch denken we ook al aan de volgende vakantieperiodes. Heb je zin om samen met je gezin, familie of vrienden te genieten van alles wat de Gers te bieden heeft? Voel je vrij om contact op te nemen en wie weet mogen we jullie begroeten @ Gîte Au Presbytère

 

Gros bisous

 

Evie, David, Lotte, Lieze, Toby, Kyto  (voor een fotoreportage: www.facebook.com/giteaupresbytere ) 

​

Lente in de Gers: Nog een kleine maand en de zomervakantie begint! Wij kijken er enorm naar uit want elke week in juli en augustus mogen we Vlaamse gasten ontvangen in de gîte. Een vooruitzicht waar Evie en ik nu al gezonde kriebels in de buik van krijgen. Die vakantie komt op het ideale moment voor onze dochters. Lotte mag naar CE2, vergelijkbaar met het derde leerjaar in België. Ze doet het simpelweg fantastisch. Lotte kon in Herzele al haar mannetje staan, dat is hier niet anders. Op school, tijdens de ponyclub en tekenles werkt Lotte prima mee en is ze bij regelmaat ‘haantje de voorste”. Ze laat zich niet doen en praat zeer vlot Frans. Die evolutie, daar staan we nog altijd vaak van te kijken. En in haar enthousiasme nam ze vanaf januari Lieze mee. De kleinste, intussen drie jaar, paste zich net als grote zus heel snel aan. Meer zelfs, Lieze praat vlot mee met de kindjes in de klas en met juf Nadège… in het Frans uiteraard. Thuis moeten we  haar af en toe afremmen, ze zou blijven Frans praten… et ça on ne veut pas! Niet alleen Lotte en Lieze zitten op de schoolbanken. Ook la maman, Evie, heeft haar weg gevonden naar school. Nadat ze enkele maanden werkte als thuishulp voor ADMR, kreeg Evie de kans om Engels te geven in een school in Labrit (departement Landes). Het bevalt haar enorm want na een proefperiode kreeg ze een contract tot het einde van het schooljaar. Als alles goed gaat, en waarom zouden we daaraan twijfelen, krijgt de vervangingsopdracht een vervolg in september. Misschien niet in dezelfde school, afwachten en hopen… Net omdat Evie in het onderwijs staat, kan ze zich helemaal ‘smijten’ op de gîte en de ontvangst van de gasten in juli, augustus en september. En David? Het werk als vertegenwoordiger voor Côté Maison in Eauze loopt prima. Elke donderdag en vrijdag sta ik in Eauze en Vic-Fezensac op de markt waar ik mensen ontmoet en hen op weg help naar de gepaste verwarming.  Het is een boeiende en afwisselende job, zeker nu ik mijn bureau heb in een nieuwe toonzaal in Eauze. De voldoening is, net zoals bij Evie, heel groot. 

 

​

​

​

​

​

​

​

​

Tijdens het hemelvaartweekend kregen we onze eerste gasten in de gîte, Jeroen, Elien en kleine Julie. Wat een leuk verlengd weekend was dat. Het goede weer speelde een rol, da’s zeker. Maar het belangrijkste was toch de heerlijke compagnie van het gezin De Bisschop-Braem. Jeroen ken ik al jaren, van toen hij als doelman het mooie weer maakte bij de Koninklijke Eendracht Appelterre-Eichem. Na een reeks gesmaakte interviews voor de krant had ik de eer om een paar jaar samen met ‘JDB’ te trainen en zo is een mooie vriendschap ontstaan. Aangezien Jeroen al een tijdje weg is uit de Denderstreek, kan ik geen interviews meer doen voor Het Laatste Nieuws met hem. Iets waar hij het zelf behoorlijk moeilijk mee heeft. En daarom… heel uitzonderlijk zal lees je hieronder een exclusief interview met Jeroen, keeper met een uitzonderlijke traptechniek… Al gaat het vooral over zijn verblijf @Gîte Au Presbytère.

Gîte Au Presbytère: “Jeroen, waarom koos je voor Gîte Au Presbytère om de minivakantie door te brengen?”

Jeroen De Bisschop: “Het was een perfect moment, net voor de zomervakantie, om met het gezin nog even eropuit te trekken. Aangezien David maar foto’s en video’s bleef sturen, leek het ons een goed idee om de gîte te testen en de omgeving te verkennen. Misschien zijn vier dagen net iets te kort maar we hebben er alleszins enorm van genoten. Het begon al met de prima ontvangst donderdagochtend. Na een lekker ontbijt kregen we een rondleiding langs het zwembad, de tuin, de wijngaarden en natuurlijk de gîte zelf. Evie, Lotte, Lieze, de honden Toby en Kyto en eigenlijk ook David gaven ons meteen een heel warm ‘welkomgevoel’. In de gîte was een speciaal bedje opgemaakt voor Julie, er stond zelfs een bak met speelgoed klaar. We kwamen naar de Gers om te rusten en slaap in te halen. Daar zijn we vollebak in geslaagd.”

Gîte: “Viel er genoeg te beleven in de streek rond Castelnau d’Auzan? En klopt het dat je David hebt afgewimpeld?” 

JDB: “Hahaha, ook al is het met kleine kinderen niet evident om uitstappen te doen, het lukte prima. We trokken op vrijdagochtend naar een gezellige markt in Vic-Fezensac. Daar werden we aangeklampt door een verkoper. Ik tokkelde op dat moment, zoals gewoonlijk zou Elien zeggen, op mijn smartphone. Uit een reflex zei ik ‘non, merci’, maar dat had ik beter niet gedaan want het bleek een kachelverkoper te zijn... Nee, we konden er gelukkig goed om lachen. In de namiddag wilden we onze handdoeken op het ligbed leggen aan het zwembad. Maar dat hoefde helemaal niet want Evie en David hadden al voor alles gezorgd. Ook in de gîte zijn handdoeken en dergelijke voorzien, top! Het was voor Elien, Julie en ik genieten tot het laatste moment zondagavond. Met spijt in het hart vertrokken we maar gelukkig in de wetenschap dat we volgend jaar terugkeren.”

Gîte: “Je bent een sportman. Is een verblijf in de gîte geen aanslag op jouw sportlijf?”

Jeroen: “Het was een korte ontspannende vakantie. Wanneer we op een ander moment zullen komen, dan zal ik zeker de sportschoenen aantrekken. David liet me trouwens met zijn Benny-trap zien dat hij nog in uitstekende conditie is. De streek leent zich helemaal voor wandelaars, fietsers en andere sportievelingen. In het dorpje zijn een paar tennisvelden te huur voor amper twee euro per uur. Evie en David hebben alles over voor hun bezoekers. Zo had ik last van de rug en vroeg ik om een warmtepack… Dat kreeg ik niet, wel een heerlijke infraroodlamp, dus veel beter dan wat ik vroeg. Zo ging het een weekend door. Een kinderstoel voor Julie? Geen probleem! Extra verwarming in de gîte? Geen probleem! Een extra ligstoel aan de gîte? Geen probleem! Evie zorgde, net zoals ze tijdens de zomer zal doen, voor enkele lekkere maaltijden. De gastvrijheid van hun, gekruid met de guitigheid van de kinderen, maakten ons verblijf tot een topvakantie.”

Gîte: “Ach Jeroen, de lezers zullen denken dat je onder dwang dit interview moest geven. Niet overdrijven hé!”

Jeroen: “Ik overdrijf niet. De gîte is ideaal voor gezinnen met en zonder kinderen. Wie wil genieten van de rust is er op zijn plaats. Wie het gezelschap wil van Evie, David, Lotte, Lieze en de honden is dat ook. Voor ons was het zelfs perfect om te zien dat Julie het zo goed kon vinden met Lotte en Lieze. Ze speelden vaak samen en ook nu nog praat Julieke over ‘zwembadje Lieze’ of ‘trampoline Lotte’… Op de Facebookpagina van de gîte zette ik voordien al een positieve reactie en hoe langer het geleden is, hoe positiever ik er over denk. Ja, we keren volgend jaar zeker terug naar de gîte! 

Gîte: “Tot slot moeten we het toch over jouw carrière hebben. Je bent volgend seizoen eerste doelman bij Wezel Sport. Dit jaar pakte je de titel in tweede provinciale. Staat dat hoger aangeschreven als de legendarische Hofmancup met Appelterre?”

Jeroen: “Nee, er gaat niets boven die ervaring in De Pinte! Die trofee staat te pronken in de kast. De voorbije jaren was het sportief iets minder voor mij maar ik heb er goede hoop op dat het volgende seizoen beter zal zijn. De trainer geeft me veel vertrouwen en ik zorg ervoor dat ik topconditie aan de voorbereiding kan beginnen. Het is niet altijd gemakkelijk maar ik kan gelukkig rekenen op de steun van mijn fantastisch vrouwtje Elien, dat mag zeker worden gezegd.”

Gîte: “Succes met alles en tot binnenkort. Bedankt voor de mooie, bemoedigende woorden…"

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Valentijn 2019: februari zit er al half op… ‘que le temps passe vite’
Op 7 januari begon het grote schoolavontuur voor onze kleinste, Lieze. Het hartje van mama was een stuk kleiner dan dat van Lieze want ja, hoe zou ze reageren op de nieuwe omgeving, het klasje, de maîtresse, enzovoort. Het antwoord… Lieze was er klaar voor
’s Ochtends zegt ze nog ‘wil niet Lieze naar school’ maar eens ze de schoolpoort ziet is het letterlijk dag met het handje. Het is geweldig om te zien hoe snel ze vorderingen maakt en zowel mama als papa wel es durft aanspreken als ‘maîtresse’…

Dat het zo vlot ging, heeft ook te maken met onze andere pruts. Lotte nam haar kleine zusje heel fier onder de arm. Ook zij blijft grote vorderingen maken, zowel op school als op de ponyclub en de tekenclub. Bij haar komen de eerste tekenen van een mengeltaaltje naar boven. Onlangs zei ze ‘mama, ik heb me getrompeerd’… Geen nood, wij waken er over dat ze het Nederlands goed onder de knie houdt…
Over vorderingen gesproken, begin januari was ook voor Evie een mijlpaal. Na anderhalf jaar vollebak verbouwen in het huis en de gîte begon ze als thuishulp bij ADMR in Eauze. Een afwisselende en boeiende onderneming al bestaat de kans dat Evie ooit terugkeert naar het onderwijs. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, nietwaar?
In december begon David als commercial bij Côté Maison, een onderdeel van de firma Michel Delmas Habitat in Eauze. Zijn taak? Uitbreiden van het netwerk in de Gers wat betreft de verkoop van kachels. Het is eens iets anders dan voetbalartikels schrijven over Ninove, Voorde-Appelterre en andere Borsbekes.
En hoe is het weer daar in de Gers, hoor ik je zeggen? Wel, in tegenstelling tot vorig jaar zijn er heel weinig regendagen geweest. Meer zelfs, we konden deze week al flink buiten spelen in de tuin. Als het een voorbode is voor deze zomer, dan zitten we er hier heel goed voor. En buitenspelen, dat deden de kids én honden met volle teugen. Toby en Kyto zijn dikke ‘copains’ geworden. Ze zoeken elkaar vaak op en tja, ze hebben een hondenleven hé.
Over de gîte: we zijn ontzettend vereerd dat de gîte in juli en augustus helemaal volzet is. Dat is veel sneller dan we zelf hadden gedacht en gehoopt. Het geeft een ferme boost om er vol voor te blijven gaan. We krijgen regelmatig de vraag of we Vlaanderen en ons Herzele niet missen… Natuurlijk wel, we hebben veel vrienden en familie daar. En de vele fantastische herinneringen aan jullie allemaal, dat pakken ze ons ook nooit af. We komen altijd met veel goesting naar België. Maar eerlijk, we keren ook heel graag terug naar onze thuis in Castelnau d’Auzan. Het waren niet de simpelste jaren en het was zeker niet de gemakkelijkste keuze die we maakten. Gelukkig wisten we heel goed waar we aan begonnen en vooral, waarom we de stap zetten. We zijn ondanks de tegenslagen en een negatieve commentaar hier en daar, altijd blijven geloven in onze droom. Nu merken we dat die stap, meer dan ooit, de juiste was voor ons.
We keken altijd (alleen) naar elkaar en vulden elkaar aan met liefde en steun.
Als dat geen mooie boodschap is op valentijn…

​

November 2018: Tijdens de herfstvakantie keerden wel vol goesting terug naar Herzele. Het was een heuse vakantie voor ons: familie en vrienden terugzien, veel uitstapjes doen, goed uitrusten en uiteraard... de overheerlijke Belgische frietjes eten. We vonden het superleuk. Maar toch, na tien dagen kriebelde het fel om terug te keren naar Castelnau d'Auzan. Wisten wij veel welke verrassende wendingen er ons daar te wachten zouden staan...

Lotte keerde met evenveel plezier terug naar school, na twee weken vakantie. Ja, elke vakantie (behalve de zomervakantie uiteraard) duurt hier twee weken. Ze pikt steeds beter het ritme op en praat al 'très bien le français'. Voor Lieze mikken we voor de grote stap naar school na Nieuwjaar. Nog een beetje pottekestraining dus. 

Het winkeltje van Evie (www.facebook.com/lielo32) groeit. Voorlopig is onze woonkamer omgetoverd tot winkeltje maar het plan is om in de loop van 2019 onze garage om te bouwen tot 'Lielo's place'. 

Om klaar te zijn voor de winterperiode heeft David zich op de tuin gesmeten. Zo kreeg onze eigen 'groenlaan', de oprijlaan met platanen een grondige snoeibeurt. Naast het werk voor Lebondil zal David vanaf december aan de slag gaan als 'commercial' voor Delmas Diffusion (www.facebook.com/DelmasDiffusion). Zijn taak: vertegenwoordigen van de zaak in (pellet)kachels en inbouwhaarden. 

En dan het grote nieuws... Op zaterdag 10 november kregen we in de vooravond het onverwachte bezoek van een viervoeter. De jonge pup stond triestig door het raam te kijken, net op het moment dat we een uitstap gingen maken. Het diertje voelde zich meteen thuis en we lanceerden tal van oproepen om de eigenaar terug te vinden. Alleen, het ventje had geen chip of tattoo. Geen identificatie en na twee weken dook ook geen eigenaar op. Ondertussen was de ruwharige Weimaraner al vriendjes met Toby én met Lotte en Lieze.

 

In overleg met de dierenarts,

en na veel voor- en nadelen afwegen,

mogen we nu met trots onze

nieuwe bewoner voorstellen:

Welkom, Kyto! 

​

Herfst 2018: eindelijk, de website is online. We kregen de voorbije maanden ontzettend veel vragen over de site. Tof, want we genieten ervan dat mensen hun vakantie bij ons willen doorbrengen. Ook dat is een motiverende factor voor ons. Bedankt iedereen voor de fijne wensen, steunberichtjes, telefoontjes, bezoekjes... 

Lotte, die trekt opnieuw met veel plezier naar school, CE1 dat is haar klasje bij juf Melissa. Lieze... die wil nog niet op het potje en dus blijft ze nog even bij mama en papa thuis. Mama Evie, zij opent op 3 oktober officieel haar winkeltje Lielo in kinderkleren (tweedehands en nieuw) aan kleine prijsjes. Lielo, waar zou dat voor staan? Papa David is aan de slag als immomakelaar voor Lebondil (www.lebondil.com/mandataire/vanwaeyenberghedavid/ ) en richt zich in de eerste plaats naar Belgen en Nederlanders die een droom hebben om net als ons een leven op te bouwen in le 'Sud Ouest'. 

​

29 juli 2018: de test van twee weken geleden leerde ons veel, heel veel. Vooral dat de deadline nu wel keihard nadert. Gelukkig krijgen we steun van onze ouders, in Herzele en hier bij ons. We komen er! Ja, op zondag 29 juli heten we Els, Steven en de kids van harte welkom. De start van een geweldige zomer in Castelnau d'Auzan met tot aan het einde van de grote vakantie leuke gezinnen en koppels die (een deel van) hun vakantie bij ons spenderen. 

​

Zomer 2018: wat zeggen ze van de laatste loodjes? Amai, die wegen ook in Frankrijk zeer zwaar. Met een gevoel dat we onze kinderen wat verwaarlozen (zo erg was het niet hoor), blijven we uren kloppen in de gîte en krijgt ook de tuin meer vorm. Nog enkele weken voor de eerste officieuze gasten een test doen in de gîte.

​

Lente 2018: we hebben een deadline vastgelegd! 29 juli, dan komen de eerste officiële gasten naar Gîte Au Presbytère. Moedige mensen, ze zetten (een beetje net als wij) een stap in het onbekende. Het water trekt weg, samen met de specialisten zetten we alles op alles. Ondertussen werkt Lotte heel knap het eerste leerjaar af. Fiere ouders, al kunnen we op dit moment te weinig genieten van onze jonge dames. Ook Lieze groeit en bloeit op. Ach, zou ze toch maar op het potje willen, dan kan ze in september mee met grote zus naar de school.

​

Winter 2017-2018: niet zonder slag of stoot krijgen de plannen voor onze gîte vorm. Aanvankelijk was het plan om twee gîtes in te richten. Geleidelijk aan komt het besef dat we beter één ruime, comfortabele gîte aanbieden. Met dank aan onze aannemer kunnen we onze achterbouw, een voormalige opslagplaats, omvormen tot gîte. Al is het wachten tot het overvloedige grondwater plaats maakt...

​

Herfst 2017: Lotte zet haar eerste stapjes in het lager onderwijs, in het dorpsschooltje van Castelnau d'Auzan. De moed en doorzetting van onze grote meid is voor ons een extra motivatie om de verbouwingswerken aan ons huis voort te zetten. 

​

Zomer 2017: samen met onze kinderen Lotte en Lieze wagen we de stap...  Een stap van 1000 km, van het landelijke Herzele naar het nog meer landelijke Castelnau d'Auzan in het Zuidwesten van Frankrijk. De droom om samen iets nieuws op te bouwen, ontstond enkele jaren voordien. Na lang zoek- en denkwerk vonden we in januari 2017 ons droomhuis in het departement Gers. De klik was er meteen, de kriebels in de buik ook... Wat zou het geven? Hoe zullen familie en vrienden reageren? Gelukkig voor ons konden we rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de mensen die er toe doen. Meteen invliegen was de boodschap, want in de zomer van 2018 moest de gîte klaar zijn. Want ook dat maakt deel uit van onze droom. Gasten ontvangen en hen laten genieten van al het moois en lekkers dat deze prachtige streek rijk is. 

​

Lieve groetjes,

​

Evie en David

Lotte en Lieze